تکذیب.
[ ت َ ]
(ع مص)
نیک انکار کردن امری را.
انکار و جحد کردن در امری،
یقال:
کذّب بآیات ربّه.

|| به دروغ داشتن.
دروغگوی گردانیدن کسی را و گفتن او را که دروغ گفتی.

|| بازایستادن.

|| رفتن شیر ناقه.

|| برگردانیدن از کسی.

|| یک دو تک رفتن وحشی و ایستادن تا ببیند آنچه پس اوست.

|| گشنی کردن ناقه و دم برداشتن آن.

|| بددلی کردن.

|| درنگی کردن.

تکذیب کردن.
[ ت َ ک َ دَ ]
(مص مرکب)

نسبت دروغگویی بکسی دادن و انکار کردن.
به دروغ نسبت کردن کسی را.
گفتن که دروغ است.
دروغزن داشتن کسی را.
رجوع به مادۀ قبل شود.